365 Dagen Tao

120 - Openheid

In oude geschriften komt het idee van predestinatie heel sterk tot uitdrukking, maar de term werd zuiver in overdrachtelijk zin gebruikt. Mensen gebruikten in het verleden dit woord om uitdrukking te geven aan gevoelens van affiniteit met een plek, tijd of anderen. Maar niets in de toekomst ligt vast.

Er is geen kosmische poppenspeler aan het werk. Alleen wijzelf zijn verantwoordelijk voor ons eigen handelen. We kunnen wel verstrikt raken in omstandigheden die zo sterk zijn en zulke verstrekkende gevolgen hebben dat ze tot ver in de toekomst hun uitwerkingen hebben. Als we bijvoorbeeld gunstige omstandigheden scheppen, zoals voor het opzetten van een organisatie om anderen te helpen, zal die goede impuls lange tijd doorwerken. Maar als we diep in de schulden raken en niets doen om onszelf te helpen, zal zo'n ongunstige situatie ook lang voortduren. Maar in beide gevallen zijn onze blijvende situaties het gevolg van onze eigen handelingen. Dat is geen noodlot. Dat is causaliteit.

Causaliteit is uit het verleden en niets handelt vanuit de toekomst. Er is geen draaiboek, geen patroon dat we volgen. Alles moet worden geschapen, en wij zijn de kunstenaars.

Zij die Tao volgen proberen ervoor te zorgen dat ze zo min mogelijk beperkingen hebben. Door elke handeling af te ronden, brengen ze causaliteit tot een minimum terug. Door volledig in het heden te leven, nemen ze het beste van wat elke dag te bieden heeft in zich op. Door in te zien dat er geen lot of voorbestemming bestaat in de letterlijke zin van het woord, houden ze de toekomst zo vrij en open mogelijk. Dat is waarlijk de openheid van het leven.